Poem Sepid !!

پرستویی پرید
اشکی چکید
قلبی تپید
اسبی رمید
تا بلندای موهایت در کشاکش باد بخرامد
آه جورابهای من که در گورستان کفشها مدفون شده اید

... خیزید و خز آرید که هنگام خزان است

! پ.ن 1 : این شعر خیلی خز است
! پ.ن 2 : تراوشات ذهنی این 3 نفر
پ.ن 3 : با الهام از ترانه ی پاییز نصرت رحمانی

Visit

... نشانی خدا را گرفته ام ، همین روزها به ملاقاتش خواهم رفت
! مدتها انتظار چنین دیداری را داشتم – بی قراریهایم کار خود را کرد

... به گمانم او نیز منتظرم باشد
! پ.ن : بگذار تک تک به دیدارش رویم – اینجا تنها جایی است که دلم می خواهد بی تو باشم
...
سلام یکتای من

Walk

! خیابان شریعتی – باران – عابرین پیاده ای که می گذشتند – من

دلم خواست در زیر باران تا خانه پیاده روم - دلم خواست باران مرا بشوید
! قدمهایم را آرام و شمرده برداشتم که با تمام شدن باران به خانه رسم

گذاشتم دخترک با تمام وجود بخندد – گذاشتم پسرک همه ی حرفهای نگفته اش را بزند
... گذاشتم پیرمرد نگاه نگرانش را حواله ام کند

! حواله ی من با لباسی سراسر خیس و چتری بسته در دست

... گذاشتم و گذشتم

! گاه تمام بودنم می شود همین راههای پیاده را گز کردن

... After 1 years

مثل هر باری که دلم برای خودم تنگ می شود ، اینبار دلم برای تو تنگ شد

باور کنی یا نه ، تنگ شدن دلم برای تو دست خودم نبود

...

واگويه هاي من يكساله شد

همین

Run

... می توان حضورت را کشید در امتداد یک نگاه

! دیروز حضورت به یک درخت پیر رسید ، پر از برگهای زرد
...
! پ.ن : همه ی اینها بهانه ای بود برای آنکه فراموشم نشود من نیز روزی 20 ساله بودم
... زندگی روی خوشش را می خواهد نشانم دهد

My painting

... و این پیر مردی که یک ماه مرا با خود کشید

Tint

" ! وقتی به چشمانم نگاه کردی و بی هیچ احساسی ، راحتتر از همیشه به من گفتی : " خوب نیا

! فهمیدم چقدر زود به آدمها نزدیک می شوم

،من برای رسیدن به تو قدمهایم را سریع تر از همیشه برداشتم - وقتی به تو رسیدم نفسهایم کم آوردند

! به شماره افتادند – تازه فهمیدم تو هنوز در همانجایی که بودی هستی

... تو گذاشتی تمام راه را قدمهای من پر کند
! این زندگی خیلی چیزها برای آموختن دارد ، خیلی چیزها

...
! پ.ن1 : دلت برایم تنگ شد ، نمی دانم برای من یا برای خنده هایم

... پ.ن2 : تو نیز راز بودنت رنگی شد
... پ.ن3 : خودت می دانی امروز با هدیه ی تو بود که مرگ لحظه هایم رنگ بودن گرفت
***اطلاعات عمومی :
! من گواهینامه دارم – موتوریه نداشت ، سرهمین کلی ماجرا برام پیش اومد ، هنوزم ادامه داره

No title !

همه چیز چقدر ساده شروع شد و چقدر بی اندیشه به پیش رفت ، می خواهم بگویم : چرا ؟
!! چرا اینگونه ، چرا اینقدر بی حساب ، چرا اینقدر غیر طبیعی

... تمام آشفتگیهایش برای من ... تمام سکوت سردش ... تمام

... به پیش رفت ، تمام شد ، مثل قبل باز هم بی جواب

! و من خود را به این ندانستنها عادت داده ام

... بغضش برای من ، آسودگیش برای تو
...کاش می فهمیدم چرا نمی توانم تو را نفرین که نه ... ، حتی کوچکترین بدی را برایت بخواهم می دانم برای تو نیست ، به خاطر خودم هست ، آخر نمی خواهم همه چیز دوباره برایم تکرار شود

...
...تمام شد ، تمام شدم
... شروع شد ، شروع شدم
...
... به خاطر تمام مهربانیهایت سپاس
پ.ن : یا برو گواهینامتو بگیر – یا گواهینامه ی کسی را که می خواهی به جای خودت جا بزنی و به خیالت همه رو دور بزنی ! را همیشه با خودت همراه داشته باش که باعث نشی پای ما بی جهت به کلانتری و این جور جاها باز بشه ! ... ، تجربه ی بدی بود ! ...