واگویه های من
Wednesday, June 22, 2011
نوبتی هم که باشد نوبت توست
تو باید چشم بگذاری.
.
.
.
.
پشت میز و زیر صندلی و توی اتاق و اینها قدیمی شده است
باید زمین دهان باز کند و مرا ببلعد
بعد یکجوری وانمود کند که انگار نه انگار!
Newer Post
Older Post
Home