Walk

! خیابان شریعتی – باران – عابرین پیاده ای که می گذشتند – من

دلم خواست در زیر باران تا خانه پیاده روم - دلم خواست باران مرا بشوید
! قدمهایم را آرام و شمرده برداشتم که با تمام شدن باران به خانه رسم

گذاشتم دخترک با تمام وجود بخندد – گذاشتم پسرک همه ی حرفهای نگفته اش را بزند
... گذاشتم پیرمرد نگاه نگرانش را حواله ام کند

! حواله ی من با لباسی سراسر خیس و چتری بسته در دست

... گذاشتم و گذشتم

! گاه تمام بودنم می شود همین راههای پیاده را گز کردن