Think about ur Flowers !

اینجا آدمها تنها به من که نه
گاه گاهی هم به تو فکر می کنند
راستی دلت می خواهد این روزها سوژه ی تمام رویاهای من شوی ؟
تو که می دانی من دیگر آدم نیستم که گاه گاهی به تو بیندیشم
یک دیوانه ی آشفته ام که لحظه به لحظه ، یادش را به بودنت گره می زند
شمارشش را دارم
شده است بیست سال و سه روز و هفده ساعت و چهار ده دقیقه
ثانیه اش را می گذارم تو حساب کنی
! می بینی روزها برایم چگونه شده اند

... می نشینم خیره به عقربه های ساعت می شمارم تو را
ولی نه
کمی اشتباه شده در شمارشم
... به اندازه ی عوض کردن باتریهای تمام شده

می دانی تمام این مدت دلم چه می خواست
از این ساعتهایی که با ضربان دست کار می کند
ولی نه ، اگر داشتم به گمانم بودنهایمان مدام دچار وقفه می شد
! آخر وقتی ندارمت دیگر نمی زند بانگ هستیم

اینک که گمان هستیت را همراه لحظه هایم کرده ام
بوی زندگی گرفته ام
کاش بودی و حس می کردی
کاش بودی و می فهمیدی چه می گویم
یک سطل رنگ صورتی برداشته ام و پاشیده ام بر تمام ِ تمام ِ تمام ِ بودنمان
یک مشت گل نرگس هم درون یک گلدان سفید پر آب روی میز
! از همانها که دوست داری هنوز ، نرگس هلندی

فرهاد می خواند برایم گاهی
بابک بیات هم که عجیب می نوازد ثانیه هایم را
و من با یک دفترچه ی سفید
می نشینم گوشه ی اتاق
و سکوت لحظه هایم را می نگارم
اینجا سرد نیست ، گرم است ، گرم
! آخر هنوز زنده ام – زندگی می کنم و تو را دارم برای خودم

چرا پشت در ایستاده ای
گلها برای توست
... بیا ، برش دار و باز اگر خواستی برو