Monday, September 29, 2008

SanjaGh

خودت را سنجاق کردی به من. به روزهایم. به هر روزم.
فرو کردی خودت را درون تنم و حالا بعد از اینهمه وقت خیال رفتن زده به سرت.
من بمانم و جای دو سوراخ و نگاه ِ هر روزه ام به جای خالیت!
بی انصافی است. تمام ِ این زندگی.

6 comments:

Anonymous said...

زندگی همین است
یکی میرود
یکی میماند
و انتظار میکشد
تااو بیاید
یا خودش برود
و کاش این دوی آمدن و رفتن به عمر کوتاهمان قد دهد

Anonymous said...

زمان هایی هست که دل می ایستد ...

Bingala said...

do surakh zudtar tarmim mishe az kheili surakh be ja mande. joloye zararro har ja begiri...

Anonymous said...

جزف راست ميگه ديگه ... يكي ميره يكي ميمونه ... داستان همينه ... حالا با يكم بالاپايين ...

Anonymous said...

نرگس زندگی خود انصاف هست...
یه روز بهش می رسیم
اندکی صبر

Anonymous said...

باید سعی کنی اون دوتا سوراخ به یک شکلی پر کنی. کار سختی نیست. کلی آدم هستن که دنبال سوراخ می گردن