درباره الی ... رو دیدم که :-)
تک تک ِ صحنه های فیلم قابل ِ لمس بود. تک تک ِ جمله ها. تک تک ِ بازیها. نه نه! بازی نمی کردن! انگار هر کس جای ِ خودش بود. هر کس داشت خودشو بازی می کرد. انگار خود ِ تو هم وسط ِ اونا بودی! انگار توی هر تصمیمی که می خواستن بگیرن از تو هم می خواستن که رای بدی! ولی رایِ تو همیشه یکسان بود! "هر چی جمع بگه!"
اونا داشتن خود ِ مارو بازی می کردن. زندگی ِ روزمره ی مارو. اونا حرفای مارو می زدن. مثل ِ ما می خندیدن. مثل ِ ما فحش می دادن. مثل ِ ما دعوا می کردن. اونا مثل ِ ما بودن. همه چیزشون.
درباره ی الی فیلم بود. شاهکار ِ جشنواره ی بیست و هفتم.
گلشیفته عالی بود. شهاب حسینی عالی. پیمان عالی. مانی حقیقی عالی.
و این دیالوگ که احمد(شهاب حسینی) به الی(ترانه علیدوستی) گفت: "یک پایان ِ تلخ بهتر از تلخی ِ بی پایانِ !"
تک تک ِ صحنه های فیلم قابل ِ لمس بود. تک تک ِ جمله ها. تک تک ِ بازیها. نه نه! بازی نمی کردن! انگار هر کس جای ِ خودش بود. هر کس داشت خودشو بازی می کرد. انگار خود ِ تو هم وسط ِ اونا بودی! انگار توی هر تصمیمی که می خواستن بگیرن از تو هم می خواستن که رای بدی! ولی رایِ تو همیشه یکسان بود! "هر چی جمع بگه!"
اونا داشتن خود ِ مارو بازی می کردن. زندگی ِ روزمره ی مارو. اونا حرفای مارو می زدن. مثل ِ ما می خندیدن. مثل ِ ما فحش می دادن. مثل ِ ما دعوا می کردن. اونا مثل ِ ما بودن. همه چیزشون.
درباره ی الی فیلم بود. شاهکار ِ جشنواره ی بیست و هفتم.
گلشیفته عالی بود. شهاب حسینی عالی. پیمان عالی. مانی حقیقی عالی.
و این دیالوگ که احمد(شهاب حسینی) به الی(ترانه علیدوستی) گفت: "یک پایان ِ تلخ بهتر از تلخی ِ بی پایانِ !"