واگویه های من
Thursday, August 27, 2009
هیچ وقت، هیچ چیز، آنگونه که باید پیش نمی رود.
این هیچ وقت یک هیچ وقت ِ بولد ِ تو خالی است. تا هم پوچ بودنش به چشم آید و هم تأکید ِ بر رویش!
Newer Post
Older Post
Home