می ایستم گوشه ی خیابان
به درخت ها نگاه می کنم
که چه آرام و صبور قد کشیده اند
که چه بی قید و بند برگ داده اند
که چه بی تفاوت پر و خالی اند
بعد؟
راهم را می کشم و می روم
درخت ها زیادی تنهایند
و من زیادی نا آرام
وقت ِ خوبی نیست برای حرف زدن!