پیری به سفیدی مو نیست. پیری به ضعیف شدن چشم و تار دیدن و عینک نیست. پیری به ضعیف شدن حافظه نیست. پیری به مریضی و درد نیست. پیری به کم صبری و غر زدنهای پی در پی نیست. پیری به لرزیدن دست و پا و صدا نیست. پیری به یه گوشه افتادن نیست. پیری به کم وزنی یا چاقی نیست. پیری به خستگی روح نیست. پیری به دندون مصنوعی داشتن نیست. پیری حتی به بالا رفتن سن هم نیست.
پیری به وقتیه که مداداتو از دستت ول می کنی و میگی کار ِ من دیگه تموم شد! به وقتیه که یه لحظه، فقط یه لحظه از ذهنت میگذره که دیگه کاری ندارم که بکنم!
به همین سادگی میبینی یهو چه پیر شدی! در حد ِ فاصله ی افتادن یه کفشدوزک از روی یه قطار چوبی که اسمتو دنبال خودش میکشه!

پ.ن: اینجور پیر شدنها که تعداد دفعاتشم خیلی خیلی زیاده باز خوبه! چون امکان جوون شدنت هست. سرتو بلند می کنی، مداداتو بر می داری و باز شروع می کنی به کشیدن! دو ماه مونده به نمایشگاه! هی کم نیار لطفا!