پ.ن: مثلاً یکی باید بردارد این فیلم را یک روزِ تعطیل یا غیرِ تعطیل! خیلی فرقی نمیکند، ببرد دمِ درِ خانهی طرف، یا اصلاً دمِ محلِ کارش! این هم خیلی فرقی نمیکند. بی نشانهای. بی حتی یک دستخط یا هر چیزِ مزخرفِ یادآوری کنندهی دیگری! با یک رسم و الخط تایپی بنویسد ببین.
طرف هم که لابد خر نیست. میبیند و هی لابد همذات پنداری میکند با هر لحظهاش.آخرش هم لابد یک عذاب وجدانِ لایتی میگیرد و فردایش یادش میرود..
خیلی هم مهم نیست بقیهی داستان
همین که فیلم را ببیند کافی است.
No comments:
Post a Comment